I znowu Biblia. "Nie pozwolisz żyć czarownicy." (Wj. 22:17.)  Muszę tam zajrzeć.  Ale interpretacja?  Czy oznacza to to samo co "zabij czarownicę"?
W innych miejscach jest mowa o wydalaniu "nieczystych" poza obóz a nawet ze społeczności.
Jest mowa, żeby nie zajmować się czarami, wróżbami, i nawet kartami - jeśli się nie mylę. Czyżby wtedy już były karty? Może chodzi o kości? Powiedzmy, że nie zajmować się hazardem. I jeszcze coś: snami. Tłumaczenie snów zakazane.  A który to w Egipcie sny wytłumaczył?  Uciekło mi teraz.  Zresztą nie chodzi teraz o szczegóły.  Sam dostrzegłem w Biblii wiele niejasności i sprzeczności.  Musiałem je odrzucić i wybrać najistotniejsze dla mnie, najbardziej potrzebne wskazówki.  Właściwie musiałem się opowiedzieć: wiara? czy niewiara?  Wybrałem to pierwsze.  Trudno było uwierzyć w to, czemu przez pół życia zaprzeczałem: istnieniu Boga.  Skończyłem 40 lat, kiedy podjąłem próby uwierzenia.  Dzisiaj mam 60 i nie wierzę! Przez 20 lat tyle się wydarzyło, że wiara w Niego nie jest mi potrzebna.  Po prostu wiem, że On istnieje.  Problem tylko z Jego tożsamością. Ta sprawa jest bardziej skomplikowana i prosta zarazem, że trudno to sobie wyobrazić.  Dlatego do tego tematu jeszcze powrócę.

Jeśli chodzi o czarownice i czarowników - wierzę w ich istnienie. Wierzę w białą i czarną magię. Wierzę - bo jej nie doświadczyłem. Dlatego pozostaje mi wiara.  Ale gdzieś wewnętrznie też wiem, że magia istnieje. Działania boskiego miłosierdzia i obecności Jego w moim życiu doświadczyłem bezpośrednio. Odrzuciłem więc element fiary i przyjąłem Jego istnienie jako fakt.  Oczywiście odrzucanie elementu wiary w Niego następowało stopniowo. Pozostała natomiast wiara w Jego miłość, miłosierdzie i to, że zawsze jest gotów przyjść mi z pomocą.